«Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος» Και λοιπόν; Εγώ το γλεντάω αφάνταστα, ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία. «Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περαστείς για συναισθηματικός» Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά. Κλαίω από χαρά , από απελπισία. Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους. Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους που αγαπιούνται. Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’ αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια. «Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς» Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή; Δεν έχω καμιά διάθεση αν ζήσω μόνος μου σ’ ένα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι. «Όταν δείχνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου» Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα από την ανθρωπιά σου.
«Όταν εκθέτεις τις ιδέες κ τα όνειρά σου στον κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις» Τι να γίνει. Δεν μπορείς να κερδίζεις τα πάντα. «Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου» Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για ν’ αγαπάς, κι όχι για να πάρεις ανταπόδοση – αυτό δεν είναι αγάπη. «Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις» Και «Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις» Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις , γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε….. Όποιος δε ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’ αποφεύγει τον πόνο κ τη λύπη, αλλά δε μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζει κ δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες κ τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος……
Leo Buscaglia, απόσπασμα από το βιβλίο "Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις"